Jens is twintig als hij door acute leukemie naar het ziekenhuis moet. Een zwaar behandeltraject met vele chemokuren start. Vanuit het niets krijgt Jens een dwarslaesie (T4) door de chemo, een zeldzame bijwerking. Jens revalideert in De Hoogstraat.
Niks kunnen
“Ik ken Jens nog uit de begintijd dat hij bij De Hoogstraat kwam revalideren”, begint Lennart. “Ik behandelde hem niet, maar ik weet nog dat zijn verhaal en de impact van de dwarslaesie toen al indruk op mij maakte”. “Ik kon ook echt zo weinig toen”, vult Jens aan, die nu relaxed in zijn rolstoel zit te vertellen. “Ik kon nog geen tien minuten zitten, als ik al kon blijven zitten.”
Graag weer bewegen
“Langzamerhand kon ik door de revalidatie natuurlijk steeds meer. Wat ik prettig vond bij De Hoogstraat was dat de therapeuten mij begrepen. Ik sportte voor mijn laesie wel zes keer in week. Hardlopen en hockeyen; dat was echt mijn uitlaatklep. Gaandeweg mijn revalidatie, toen ik steeds meer weer zelf kon, raakte ik in gesprek met mijn fysiotherapeut Jessica van der Lede. ‘Je moet meedoen met de HandbikeBattle!’. Zij begreep mijn behoefte om weer in beweging te zijn. Ze had hartstikke gelijk!”, lacht Jens.
Pittig en bloedfanatiek
“Het is een bijzonder mooi traject geworden Jens”, zegt Lennart. “Toen ik hoorde dat Jens mijn HandbikeBattle buddy werd, dacht ik al wel ‘dit wordt een pittig traject’. En dat was het ook. Waar de meeste mensen een dwarslaesie door een ongeval krijgen, heeft Jens die door zijn chemotherapie gekregen. Zijn lijf moet in zijn geheel nog herstellen van die therapie. Maar ook mentaal moest Jens echt nog een knop omzetten. Bloedfanatiek begon hij met trainen.”
“Weet je het nog?”, gaat Jens verder. “Ik was alleen tevreden met het beste zijn van iedereen. Maar dat trok mijn lijf nog niet. Lennart heeft mij een paar keer de spiegel voor moeten houden. Dat het niet realistisch was om dat überhaupt te willen. Natuurlijk vond ik dat niet leuk om te horen, maar dat schepte wel een vertrouwensband met Lennart.”
“We hebben heel bewust gewerkt aan jouw training en de opbouw. Waar je eerst drie keer moest stoppen om een heuveltje op te komen, ging je er aan het einde van de training vijf keer gewoon op zonder te stoppen. Die fysieke groei die je onderging, was mooi om te zien”. “Het heeft me ook veel gebracht om realistischer te kijken naar wat ik kan en waar ik kan groeien. Het maakt me mentaal zelfverzekerder, maar ook veel bewuster om verantwoord te trainen. Ik heb er niks aan om mijn armen op te blazen in een training”, zegt Jens.
Wat heeft het trainen gebracht?
“Het werkt voor mij heel goed om voor een doel te trainen. De HandbikeBattle overtrof dat in alle opzichten. Dat was zo’n gave ervaring, boven op de berg kwam alles samen. Zowel fysiek als mentaal. Lichamelijk was ik een sprietje, maar na een jaar trainen kreeg ik zowaar biceps. Mentaal was ik in het begin meer op mezelf, maar tijdens de HandbikeBattle ging de knop om, om mijn lijf opnieuw te accepteren. Dat lukte door het sporten en het sociale aspect van de HandbikeBattle”, aldus Jens
Hoe ga je dit volhouden?
“Ik ben daarin nog een beetje zoekend. Het fietsen vind ik leuk. De sportschool vind ik niet zo leuk, maar is voor mijn fysieke conditie wel goed, merk ik. Een fijn trainingsmaatje maakt wellicht al verschil. Het is belangrijk dat je samen met iemand iets kan doen, merk ik. Het maakt het veel leuker. Zo had ik de HandbikeBattle en het traject ernaartoe ook niet zonder Lennart kunnen doen. Ik kon me geen betere buddy wensen.” Lennart geeft hem een boks en lacht.
Team De Hoogstraat Highlanders zoekt sponsoren!
De Highlanders van De Hoogstraat zijn alweer aan het trainen voor de HandbikeBattle 2025. Iedere bijdrage om dit voor de revalidanten mogelijk te maken is meer dan welkom. Wil je de Highlanders steunen, ga dan naar het De Hoogstraat Vriendenfonds om te doneren.
