Precies een jaar geleden kwam ik in een rolstoel terecht en stond mijn wereld op z’n kop. Ik werd vanuit het ziekenhuis overgebracht naar De Hoogstraat, waar mijn revalidatie begon. Toen ik na maanden weer thuis kwam, begon het gevecht pas echt! Ik vond het moeilijk om mijn dagen in te delen en had het gevoel dat er een doel ontbrak. Ik worstelde hier verschrikkelijk mee.
Tijdens mijn verblijf in De Hoogstraat werd al eens gevraagd of ik zin had om mee te doen met de HandbikeBattle. Ik was niet bekend met de HandbikeBattle, maar zei meteen ja! Al snel zat ik in het team en kreeg ik meer informatie. Een handbike had ik nog niet, gelukkig kon ik deze via via lenen. De groep was inmiddels gevormd en het trainingsschema was naar aanleiding van een uitgebreide inspanningstest in elkaar gezet. Ik weet dat ik daar vol ongeloof naar keek. Ik? Weer vol aan het sporten? Hoe dan? Ik heb pijn, dat lukt me nooit! Nou, wel dus. Ik vind het heerlijk!
Twee à drie keer per week doe ik kracht- en intervaltraining bij de fysio fitness. Mijn fysiotherapeut begeleidt me fantastisch en ik heb er zoveel lol in! Verder zit ik uiteraard op mijn handbike. Vanuit mijn huis kan ik alle kanten op en ik denk dat ze me in mijn stadje inmiddels wel kennen. Ik voel me de koning te rijk op mijn handbike. Zo sterk heb ik me in jaren niet gevoeld. Ja, het is zwaar, en soms denk ik, hoe ga ik die berg opkomen? Maar ik wil het zo graag! Ik heb weer een doel in het leven. Het leven dat ik tot voor kort niet zo leuk meer vond. En nu, door de HandbikeBattle, zie ik het leven weer zonnig in! Ik heb zin om naar Oostenrijk te gaan, met mijn mede handbikers, buddy’s en begeleiding. Ik ga het zeker redden, maar nog wel een beetje trainen!
