“Het laatste dat ik nog weet, was dat ik met mijn vriendin bij haar ouders was toen ik werd overvallen door enorme hoofdpijn en misselijkheid. In het ziekenhuis kwam ik bij na een zware hersenoperatie, totaal in de war. De artsen en mijn ouders legden uit dat ik een hersenbloeding had gehad. Een hersenbloeding op je twintigste, dat is iets voor ouderen, dacht ik. Ik had moeite met het vinden van de juiste woorden, zei dingen die niet klopten en liep moeizaam. Mijn ouders stuurde ik appjes dat ik had gewonnen met voetbal, terwijl ik in het ziekenhuis lag en überhaupt nog nooit had gevoetbald. In overleg met mijn ouders besloot ik naar De Hoogstraat te gaan.

Ik was ontzettend gemotiveerd om keihard te oefenen

Bij De Hoogstraat namen de behandelaars de tijd voor mij en wij stelden samen doelen op. Ik wilde mijn studie weer oppakken, terug naar mijn studentenhuis en weer kunnen sporten. Alle behandelingen werden daarop afgestemd. Door de persoonlijke begeleiding, de steun en motivatie vanuit het team en de ruimte die ik kreeg om te werken aan datgene waaraan ik behoefte had, was ik ontzettend gemotiveerd om keihard te oefenen. Soms vond ik het moeilijk te beseffen wat er precies aan de hand was en wilde ik sneller dan ik eigenlijk kon. Op die momenten werd ik teruggefloten door het team en mijn ouders.

Ik ging weer studeren

Ik knapte snel op. Praten en lopen lukte weer en mijn conditie verbeterde snel. Mijn geheugen bleef een probleem. Met de logopedist oefende ik onder meer hoe ik moest presenteren. Bij ergotherapie leerde ik een andere manier van leren door alles op een bepaalde manier te structureren en op te schrijven. Ook leerde ik weer koken en andere vaardigheden die ik nodig had om terug naar mijn studentenhuis te gaan. De maatschappelijk werker onderhield samen met mijn moeder contact met de Hogeschool. Voor mijn hersenbloeding studeerde ik Commerciële Economie. Bij deze studie moet je veel tentamens maken en dus veel uit boeken leren. Ik kreeg het advies een andere studie te kiezen, die beter aansloot bij mijn situatie. Het werd Communicatiemanagement: praktischer en met minder tentamens.

Er was intensief contact met het thuisfront

In het revalidatiecentrum kreeg ik een eigen kamer zodat ik kon oefenen om weer op mezelf te gaan wonen. Samen met de behandelaars maakten wij een grote to-do list met alles op volgorde en tijd: wekker zetten, ontbijt klaarmaken, kamer schoonmaken en naar therapie gaan. Bezoek moest ik zelf regelen. In het begin ging er natuurlijk weleens wat mis. Dan waren de boodschappen te duur voor het beschikbare budget, of had ik geen of te veel bezoek. Als ik een weekend naar huis ging, moest ik daar ook doen wat ik doordeweeks bij De Hoogstraat oefende. Mijn ouders, zusjes en vriendin waren overal bij betrokken. Er was intensief contact met het thuisfront. Zij zijn tijdens het hele proces ook heel belangrijk voor mij geweest.

Terug in mijn oude studentenhuis

Na twee en halve maand revalideren mocht ik naar huis. Vijf maanden na mijn hersenbloeding was ik terug in mijn oude studentenhuis en de maand daarop startte ik met mijn nieuwe studie. Als ik het soms even zwaar had, zette ik nog een stapje extra, omdat ik het zo graag wilde. In het najaar van 2015 liep ik met mijn vader de Zevenheuvelenloop: 15 kilometer in 1 uur en 21 minuten. Wat was ik trots. Ik had al mijn doelen behaald!

Dankzij de therapieën kreeg ik meer inzicht

Ik ben een totaal ander mens geworden na mijn hersenbloeding en mijn revalidatiebehandeling. Daarvoor was ik druk met alles behalve studeren. Daarna voelde het alsof ik een tweede kans had gekregen, die ik met beide handen aangreep. De hele periode bestond eigenlijk uit twee fases: eerst het overwinnen van mijn ziekte en daarna het besef en de acceptie van de nieuwe situatie. Dankzij de therapieën kreeg ik inzicht in wie ik was, raakte ik gemotiveerd om zaken serieus aan te pakken en leerde ik hoe ik dat moest doen. In mijn kamer heb ik een krijtbord waarop ik mijn dag-, week- en maanddoelen schrijf. En ik maak dagelijks een to-do list op mijn telefoon, waarvan ik meldingen krijg zodat ik niks vergeet. Als ik dat niet doe en ik ga voor een broek naar de stad, kom ik met een T-shirt terug, of ben ik bij de supermarkt vergeten welke boodschappen ik moet hebben.

Ik kom terug als ik mijn studie gehaald heb

De eerste periode na mijn revalidatie kwam ik eens in het half jaar voor controle bij de revalidatiearts. Maar omdat alles zo goed ging, heb ik haar beloofd dat ik pas weer terug kom als ik mijn studie gehaald heb. Inmiddels heb ik mijn honourscertificaat binnen, die je krijgt bij het afronden van vijf extra vakken. Mijn bachelor behaal ik volgens mijn planning over een half jaar. Waar ik dat ga vieren? Bij De Hoogstraat natuurlijk!”

(bericht geplaatst op 12 november 2018)

Naschrift

In juni 2019 haalde Niels zijn bachelor communicatiemanagement! Wat een top prestatie! En zoals beloofd kwam hij terug! Samen metde  revalidatiearts, ergotherapeut en zus Nanda vierde hij deze mijlpaal bij De Hoogstraat.