Inge Oudenaarde (47 jaar) krijgt eind 2019 een hersenbloeding en raakt halfzijdig verlamd. Tijdens creatieve therapie (beeldend) stimuleert ze haar aangedane hand en leert ze zich te ontspannen. Inge: “Als ik met mijn vingertoppen het pastelkrijtpoeder uitveegde, voelde het alsof de realiteit zachter werd.”
“Altijd was ik druk. Mijn baan als directeur Technische Regelgeving bij een groot bedrijf vroeg veel van me. Ik had dagelijks Skype-meetings met de hele wereld. Met zo’n baan is het: “You always have the nights and the weekends” om werk af te maken. Dus toen ik vlak voor kerst ineens stekende migraine kreeg en misselijk werd, dacht ik dat het door de stress kwam. Gewoon paracetamol erin en hup doorgaan. Nadat ook mijn mond scheef ging hangen, belde mijn vriend de huisarts. In het ziekenhuis constateerden de artsen een hersenbloeding. De kerstperiode bracht ik door in het ziekenhuis.”
Twee weken later start Inge met een revalidatiebehandeling bij De Hoogstraat. “Als ik maar hard train, komt het wel goed, dacht ik. Door de hersenbloeding was ik linkszijdig verlamd geraakt. Lopen lukte al snel weer, maar zelfstandig de weg vinden, was een probleem. Ik had geen idee waar ik was en ik botste overal tegen aan. Mijn oriëntatie, concentratie en planning waren een ramp. Door de hersenbloeding heb ik ook hemianopsie, halfzijdige blindheid. Vanaf mijn neus zie ik links helemaal niks. Mijn linkerzijde voelt nog steeds alsof ik in een bad met ijsklontjes heb gezeten. Een kus van mijn dochtertje Yannique op mijn wang doet pijn.”
Inge krijgt tijdens haar revalidatiebehandeling een standaard intakegesprek bij creatieve therapie. Therapeut Nienke vraagt of Inge haar gevoel links wil proberen te stimuleren op een creatieve manier. Inge: “Het eerste dat ik dacht: “Dat is niks voor mij, ik ben helemaal niet creatief.” Maar omdat het anders was dan alle andere therapieën die ik had, zoals ergo- en fysiotherapie, gaf ik het een kans. Ik kon kiezen tussen beeldend werken of met muziek; het werd beeldend. We begonnen met klei. Het kneden van die nattige, zachte substantie voelde niet meteen fijn. Maar door met mijn vingers in de klei te duwen en balletjes te rollen, ervaarde ik dat ik links nog kracht had. Ik kreeg er plezier in. Na een paar weken had ik een schaaltje gemaakt. Behalve dat het fijn was om weer iets te voelen met die hand, was ik ook trots. Ik had iets gemaakt met mijn aangedane zijde.”
Binnen het behandelteam valt het de therapeuten op dat Inge zich slecht kan ontspannen. Inge: “Ik was zo hard bezig mijn best te doen om maar beter te worden. Het behandelteam adviseerde de ontspanningsgroep. Het was geen succes. Ik voelde tijdens het liggen alleen maar overal pijn in mijn lijf en ik ergerde me aan het muziekje dat op stond. Creatief therapeut Nienke stelde voor om ontspannende tekenoefeningen te doen met pastelkrijt. Ik verwachtte er niets van. Maar de wiegende repeterende bewegingen met mijn hand over het papier, het uitvegen van het pastelkrijtpoeder met mijn vingertoppen, de mooie kleuren, het zoevende geluid van het krijten maakte me rustig. Ik tekende golven die hoger en hoger werden. Of steeds grotere cirkels om mezelf, mijn huis, mijn wereld, waarin ik als middelpunt bleef staan. Ik wreef het Noorderlicht. Het voelde bevrijdend dat het niets hoefde te worden en om tijdens de oefeningen even weg te zijn uit mijn drukke hoofd.”
Inge revalideert vier maanden intern en daarna nog poliklinisch. Vanwege corona zijn de poliklinische behandelingen online. “Ik was blij dat alles gewoon kon doorgaan vanaf huis. Via Zoom werkte ik met ergotherapeuten onder andere aan planningsopdrachten. De fysiotherapeut oefende digitaal fietsroutes met mij. Het fietsen zelf had ik alweer geleerd tijdens mijn klinische opname. Maar door mijn zichtprobleem moet ik elke nieuwe route goed voorbereiden, anders krijg ik ongelukken. Met Nienke zochten we via Zoom naar ontspanningsmogelijkheden in mijn thuissituatie. Vaak door de pastelkrijtjes erbij te pakken, collages te scheuren op kleur. Maar ook door te voelen aan een mooie steen of schelp, of te kijken naar kleuren en vormen in de wereld om me heen. Creatief ontspannen kan op meerdere manieren.”
Ontspanning blijft een aandachtspunt voor Inge. “Mijn hoofd loopt snel over van alles wat ik moet. Het is veel. Neem alleen al alle medische afspraken. Mijn revalidatiebehandeling bij De Hoogstraat heb ik enkele maanden geleden afgerond, maar er blijft nog genoeg over. Ik kom bij Bartiméus voor mijn zichtprobleem, bij het ziekenhuis voor een hartafwijking die onlangs is geconstateerd en waaraan ik moet worden geopereerd. Daarnaast heb ik logopedie voor de spanning rond mijn hals en er kijkt iemand van Professionals in Niet Aangeboren Hersenletsel thuis mee waar ik hulp bij nodig heb. Ze herinnert me er elke keer aan dat ik ontspanningsmomenten moet inplannen en dat wat ik tijdens mijn revalidatiebehandeling heb geleerd, blijf toepassen. De oefeningen en tips van De Hoogstraat zijn goud waard voor mij!”
Geplaatst op 22 december 2020
