Bas van Geenen (53) wordt eind maart gegrepen door het coronavirus. Hij verblijft een maand op de Intensive Care (IC) en overleeft ternauwernood. Bij De Hoogstraat moet Bas alles weer opnieuw leren. “Ik vind het bijzonder hoe een heel team behandelaars mij weer aan de gang heeft gekregen.”
“Het gaat goed met me! Alles doet het weer, zelfs mijn stem, op één stemband na. Mijn conditie is nog wel heel zwak. Na een stuk lopen of fietsen ben ik buiten adem. Maar als je kijkt van waar ik ben gekomen, is dit geweldig. Toen ik eind april, na een maand IC, liggend op een brancard De Hoogstraat binnenkwam, kon ik alleen mijn rechterhand een stukje optillen. Mijn doel was om De Hoogstraat huppelend te verlaten. Dat is gelukt. Na zes weken interne revalidatie mocht ik naar huis om verder poliklinisch te revalideren. Bij de uitgang maakte ik een huppeltje, achter mijn rollator.”
Bas heeft geen idee waar hij corona heeft opgelopen. “Het begon met hele zware hoofdpijn. Ik voelde me beroerd, zonder te hoesten of benauwdheid. Vanwege mijn apneu heb ik altijd een saturatiemeter naast mijn bed. Daardoor zag ik dat de zuurstofopname in mijn bloed heel laag was. De assistent van de huisarts zei dat ik het nog even moest aankijken. Ik knapte zelfs weer iets op. Maar niet voor lang.
Op zondag belde mijn vrouw de huisartsenpost dat het niet meer ging. Ze stuurden direct een ambulance. In het ziekenhuis constateerde ze dat ik bijna geen zuurstof meer opnam. Ik was te ziek om de uitslag van de coronatest af te wachten. Van mijn vrouw weet ik dat ik haar belde om te zeggen dat ze me in slaap gingen brengen.
Op de IC – waar Bas zesentwintig dagen verblijft waarvan twaalf in coma – vecht hij voor zijn leven. “Ik had hart-, long- en nierfalen, alles hield er op een gegeven moment mee op. Gelukkig weet ik er allemaal niks meer van. Wat ik wel weet zijn mijn hallucinaties. Met mijn vrouw en dochter ‘reisde’ ik heel Europa door. Op de ziekenhuisapparatuur bestelde ik sushi. Het personeel in beschermde pakken zag ik voor sprinkhanen aan. Ik dacht: “wat grappig dat ze op de IC insecten hebben.” Voor mijn gevoel was het allemaal echt. Eenmaal uit coma heb ik zelfs nog een tijdje mijn telefoon in de gaten gehouden, omdat ik tijdens mijn opname grote zakelijke deals had afgesloten. Helaas waren dat ook hallucinaties.”
Als Bas bij De Hoogstraat aankomt, verblijft hij eerst drie dagen op de isolatieafdeling. “In het revalidatiecentrum namen ze geen enkel risico, ondanks dat ik al negatief was getest in het ziekenhuis. Het was fijn dat mijn vrouw en dochter bij hoge uitzondering in het begin één keertje samen mochten langskomen. Ik had ze al die tijd niet gezien. Daarna was het één keer per dag bezoek en één persoon per keer vanwege corona. Ik vond het niet erg. Mijn enige doel was om te revalideren. Ik was totaal verzwakt en moest alles weer opnieuw leren. Het behandelteam wist meteen welke behandeling ze moesten inzetten, ondanks dat er nog weinig bekend was over het virus. Dat vond ik knap.
Vrouw en dochter op bezoek
Bas in het zwembad van De Hoogstraat
Ik leerde eerst op mijn bed te zitten, daarna staan en weer kleine stapjes te zetten. Met de logopedist deed ik oefeningen voor mijn stembanden en ademhaling. Door de beademingsslang in mijn luchtpijp op de IC kon ik een tijd niet praten. Elke dag ging ik een stukje vooruit. Iedereen werkte nauw met elkaar samen. Als ik met de fysiotherapeut afsprak dat ik met de rollator moest oefenen, dan was de verpleging al op de hoogte voordat ik terug op de afdeling was.”
Na zes weken interne revalidatie mocht Bas naar huis om vanuit daar verder poliklinisch te revalideren. “Op dit moment heb ik nog twee keer per week fysio, waarvan ik één keer zwem. Zwemmen vond ik al die tijd het fijnste om te doen. Ik vergeet nooit meer dat ze mij uit mijn rolstoel tilden en dat ik in het water ineens weer kon lopen. Helaas kon ik door alle covid-regels en vanwege mijn zuurstofapparaat niet zo vaak zwemmen.
Ik ben heel tevreden met mijn behandeling bij De Hoogstraat. Nog steeds kom ik er elke keer met meer energie vandaan dan dat ik er heen ga. Ik denk wel dat het lang duurt voordat mijn conditie weer op het zelfde niveau is als van voordat ik ziek werd. Mijn longen zijn flink beschadigd door het virus. ’s Nachts heb ik nog extra zuurstof nodig. Ik ben 20 kilo afgevallen. Als ik stop met revalideren, blijf ik zelf gewoon doorgaan met trainen. Je bent nooit klaar met fit worden. Ik ga minimaal door totdat ik weer de oude ben. Maar liever voor een betere versie: Bas 2.0!”
Bas tijdens fysiotherapie
(Dit bericht is geplaatst op 3 september 2020)
