Onze Hoogstraat collega Ronald Beuker weet veel van De Hoogstraat. Niet alleen op cijfermatig gebied, hij is Business Intelligence manager, maar ook historisch gezien. Zo maakt Ronald de top 75 historische feiten van De Hoogstraat. Voor het Hoogstraat jubileum zoekt hij mensen op met bijzondere verhalen over De Hoogstraat.
Herinneringen aan mijn lieve zus Loekie
Wat is het allerleukste van het vieren van een 75-jarig jubileum? Alle reacties die het teweeg brengt! Veel (oud-)revalidanten, of hun familieleden, hebben spontaan hun foto’s, video’s of verhalen met ons gedeeld. Zo ook Rinnie Kerkhoven-Praamsma. Deze allervriendelijkste dame, zelf één jaar ouder dan De Hoogstraat, stuurde ons een envelop vól met foto’s uit de jaren zestig van de vorige eeuw. Haar zus Loekie revalideerde in 1964 bij De Hoogstraat dat toen nog in de bossen bij Leersum was gevestigd. Wat was er gebeurd?
Het begon met wat een onschuldige voetbalknie leek te zijn. Na een bezoek aan de huisarts en de onderzoeken die daarop volgden werd helaas duidelijk: Loekie had een osteosarcoom, oftewel een zeer agressieve vorm van kanker in haar knie. Haar overlevingskans was 1%. Dit is haar toen niet verteld, wel dat het zeer ernstig was.
De Hoogstraat in Leersum, 1964
Kranige Loekie
Bestralingen in het ziekenhuis volgden. Het nog maar 14-jarige zusje van Rinnie doorstond het allemaal kranig. Ondanks alle nare momenten bleef ze optimistisch. In een dagboekje dat Loekie regelmatig bijhield, schreef ze: “Ik ben om vier uur gewassen, en toen hebben we hartstikke gelachen!”.
De bestralingen ten spijt; haar been moest geamputeerd worden. Loekie accepteerde dit, met de nodige moeite uiteraard, maar zij begreep dat het noodzakelijk was. Overplaatsing naar De Hoogstraat in Leersum lag in januari 1964 voor de hand: daar kon orthopedisch chirurg Van de Kamp de amputatie uitvoeren én startte direct het revalidatietraject.
Loekie met mede-revalidanten
Speciale band
Loekie ging dit traject in vól goede moed en heeft samen met lotgenoten ondanks verdriet een mooie tijd op De Hoogstraat gehad en daar ook veel plezier beleefd. Ook met het verzorgend personeel had zij een goede band. Zo was er de uit Friesland afkomstige zuster Boonstra (hiernaast op de foto) waar zij in het bijzonder op was gesteld. Loekie leerde zelfs fietsen met één been en een prothese! Ze was zó trots en blij. Veel aandacht schonk ze aan de jonge revalidanten. Ze las hen voor en deed mee aan activiteiten die er voor de kinderen werden georganiseerd.
Rinnie kon haar zus in die periode niet heel vaak bezoeken door de beperkte bezoektijden en de schoolexamens die zij zelf moest doen. Ze herinnert zich de heel mooie bosrijke omgeving en het bijgebouw waar Loekie verbleef. Een heel tastbare herinnering uit die tijd heeft Rinnie nog steeds: het door Loekie gemaakte houten broodplankje dat ze nog elke dag gebruikt! En het fraaie tafeltje.
Zuster Boonstra
Tafel gemaakt door Loekie
Broodplank gemaakt door Loekie
Maar 15 jaar
Loekie’s verhaal heeft geen happy end. Op röntgenfoto’s die in mei 1964 waren gemaakt, waren uitzaaiingen van de kanker in haar longen te zien. Waarschijnlijk voelde ze zelf aan wat er zou gaan gebeuren. Op de achterkant van de foto die van Loekie was gemaakt toen zij in juni 1964 uit De Hoogstraat werd ontslagen, schreef zij: “De uitvaart van De Hoogstraat”
Thuis heeft Loekie nog fijn in de tuin gezeten, herinnert Rinnie zich. Maar door vocht in de longen werd zij benauwd, ging zij snel achteruit en besefte ze dat ze niet meer beter zou worden. Ondertussen moest Rinnie eindexamens doen. Op de automatische piloot (er gebeurde toen zó veel, alles ging als een slechte droom aan haar voorbij) slaagde Rinnie. De volgende dag, op 3 juli 1964, overleed Loekie in het bijzijn van haar ouders. Ze was net 15 jaar oud.
Loekie op de fiets
Loekie’s historie
Op mijn vraag waarom ze dit verhaal zo graag wilde vertellen, antwoordt Rinnie dat zij zich de laatste tijd vaker afvraagt: “wat zou er van haar terecht zijn gekomen?”. Rinnie is nu 76 jaar en heeft een goed leven met haar man Dirk, kinderen en kleinkinderen. Dat heeft haar zus niet mee mogen maken. Loekie zou onlangs 74 zijn geworden, maar in haar herinnering is zij altijd 15 gebleven. Op haar klasgenoten heeft de geschiedenis ook veel indruk gemaakt; ze hebben het er nu nog steeds over. Door de foto’s op te sturen en haar verhaal te laten opschrijven blijft Loekie’s historie ook voor De Hoogstraat bewaard.
Blijf positief
Aan het einde van ons interview vindt Rinnie het belangrijk te benadrukken dat ze in De Hoogstraat héél goed werk hebben gedaan voor haar zus; ze bloeide weer op en kreeg toch nog hoop. Dus alle lof! Verder herinnert Rinnie zich vooral de zó positieve instelling van haar zusje. Ze had bij de pakken neer kunnen zitten, maar deed dat niet. Loekie had wel haar opstandige en verdrietige momenten, maar uiteindelijk had zij er vrede mee dat zij niet meer beter zou worden.
Terug naar huis ben ik onder de indruk van dit verhaal. Wat een ongelooflijk sterke jonge vrouw is Loekie geweest! Ik vind het fijn dat ik dit verhaal, bijna 60 jaar later, met iedereen kan delen. Dank je wel, Rinnie!
Rinnie met een foto van Loekie
