Onze Hoogstraat collega Ronald Beuker weet veel van De Hoogstraat. Niet alleen op cijfermatig gebied, hij is Business Intelligence manager, maar ook historisch gezien. Daarom ging hij vanwege het Hoogstraat jubileum op bezoek bij onze oudste revalidanten.
Geniet van de kleine dingen!
Zouden ze er nog zijn, revalidanten van het allereerste uur? Nou en of: Ab (of Appie) Berenschot (83) revalideerde in 1963 in De Hoogstraat in Leersum en is still going strong. Samen met zijn vrouw Annie (83) wonen ze in een volledig voor Ab aangepaste woonboerderij in de mooie Achterhoek.
Hoe het begon
Het verhaal van Appie en Annie begon op 2 maart 1958. Annie weet het nog precies, zoals ze alles nog heel precies weet. Aan het begin van ons leuke interview krijg ik alle belangrijke wetenswaardigheden al keurig uitgeschreven aangereikt. Appie en Annie hielden van dansen, en ontmoetten elkaar bij het lokale trefpunt “De Harmonie”. Van het een kwam het ander waarop een verloving op 15 juni 1963 volgde.
Zo gebeurde het
Helaas sloeg het noodlot toe een paar weken later. Op 5 juli 1963 kreeg Appie een vreselijk ongeval met groot letsel aan zijn beide benen als gevolg. Hij verloor één onderbeen helemaal; op 21 juli moest dat been tot boven de knie geamputeerd worden. Daarna volgde een spannende tijd met nog meer klinische behandelingen, onder meer vanwege gangreen. Een straatvuilinfectie waardoor weefsel wegrot, het wordt ook wel koudvuur genoemd. Hiervoor moest Appie zeven keer, twee uur lang in een hoge-druktank verblijven. Door de enorme hoeveelheid zuurstof gingen de bacteriën dood die Appie’s been langzaam op aten. Ook volgden er nog enkele operaties om de stomp te corrigeren, zodat er uiteindelijk een prothese op gemaakt kon worden.
De Hoogstraat helpt hem op de been
Dat laatste gebeurde in De Hoogstraat. Op 20 november 1963 ging Appie naar Leersum. De artsen Verkuyl en Miedema hebben hem daar weer –letterlijk– op de been geholpen. Op aanraden van dokter Miedema koos Appie voor een prothese met een zuigsysteem. Met prothesemaker Wim Visée en zijn vrouw Lida bouwden Appie en Annie zelfs een speciale band op. Wim en Lida kwamen regelmatig bij hen thuis over de vloer, en hielden er ook vakantie! Ook nu nog komt Appie met enige regelmaat helemaal uit de Achterhoek naar De Hoogstraat Orthopedietechniek, waar mijn collega Pitrik Zondervan ervoor zorgt dat Appie’s protheses goed blijven passen en functioneren. Tot zijn 80e kwam Appie nog helemaal alleen, sindsdien wordt hij vergezeld door Annie of één van zijn zoons of schoondochters.
Dankbaar
Wat hebben deze twee mensen, 23 jaar oud waren ze nog maar toen Appie het ongeluk kreeg, ongelooflijk veel meegemaakt! Ik vraag Appie waarom hij zijn verhaal aan mij wil vertellen. Even is hij stil, ik zie dat het hem emotioneert. “Ik ben heel dankbaar dat het zó goed is gekomen”, zegt hij. En dát het zo goed is gekomen blijkt ook uit de vele foto’s die ik krijg te zien: Appie rijdend op de trekker, Appie weer dansend (!) met Annie, Appie die weer volop van het leven geniet. Geweldig om te zien!
Terug naar huis
Na een verblijf van een half jaar in Leersum gaat Appie eind april 1964 weer naar huis. Om precies te zijn: hij trekt in bij Annie en haar zusje. Na het overlijden van hun vader eerder die maand woonden zij er alleen en was dat heel vanzelfsprekend. Ook ging Appie alweer snel aan de slag, maar nu op kantoor, bij zijn oude werkgever Coberco (tegenwoordig Campina). Appie en Annie zijn daarna nooit meer weggegaan uit hun mooie woonboerderij. Als hobbyboeren hielden zij er zeugen met biggetjes en ander jongvee. Op 26 augustus 1964 zijn zij getrouwd, dit jaar dus ook al weer 59 jaar geleden!
Niet klein te krijgen
In januari 1983 brandt hun boerderij helemaal af. Maar Annie en Appie laten zich niet klein krijgen! Ze bouwen hun leven nogmaals weer helemaal op. Het is duidelijk dat zij een geweldige twee-eenheid zijn. Beiden zijn inmiddels 83 jaar oud, maar zien er zó vitaal uit. Je kunt niet anders dan heel blij worden van deze twee lieve mensen. Heel trots zijn zij op hun twee zonen, schoondochters en vier kleinkinderen (drie jongens en één meisje).
Wat de lezer moet weten
Aan het eind van het interview vraag ik hen of ze nog een boodschap of tip voor mij en straks de lezers van dit interview hebben. Annie’s ogen fonkelen en ze weet het direct: “Geniet van de kleine dingen! Blijf optimistisch, en bewaar de humor”. Voor ouderen die klagen over dingen die zij niet meer kunnen, heeft Annie weinig begrip: zij en Appie hebben die dingen al járen niet gekund. En Annie vindt nog iets belangrijk: kijk om naar elkaar. Annie en Appie bellen elke avond met Appie’s zus die nu vijf jaar alleen is, even de dag samen doornemen.
Ik had nog wel úren met deze prachtige, inspirerende mensen kunnen praten. Via een schitterende oprijlaan rijd ik weer terug naar mijn thuis, in de Randstad waar het minder voor de hand ligt om naar elkaar om te kijken. Ik besluit om in actie te komen.
P.S. Eigenlijk wilde Annie helemaal niet op de foto; het draait om Appie, vindt zij. Maar Appie was het daar echt niet mee eens. Daarom staan zij nu sámen stralend op de foto.
Dit verhaal is gepubliceerd op 17 augustus 2023
